Noordereiland, deel I
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Albert en Wendy
09 Maart 2016 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Op 3 maart hebben we de overtocht van het Zuidereiland naar het Noordereiland gemaakt met onze Pausmobiel. Na een aantal uren kwamen we met de boot aan in Wellington. Bij Lower Hutt gekozen voor een Top10 Holiday Park en toen een plan gemaakt voor het eerste deel van ons avontuur op het Noordereiland. We starten met de Surfhighway 45. We hebben in Australië een goede start gemaakt met surflessen en nu moeten we even doorzetten! Dus we gaan beginnen met surfen. De Surfhighway is een stukje noordelijker aan de westkust en de start omhoog ging niet zo vlot. Zo hadden we veel last van files om Wellington uit te komen en hadden we nog wat dingetjes om te shoppen op ons lijstje staan. Zo kwamen we dag twee niet hoger dan Paraparaumu en dag drie tot Parea Beach. Inmiddels wel op de Surfhighway, die zich rond de kust van Mount Taranaki krult. Parea Beach had dan ook een prachtig zwart zandstrand met aan de uiteinden gigantische kliffen. Na een nacht op een beetje een louche camping reden we vol goede moed naar de eerste surfschool langs de route. Echter, we keken het strand eens over en constateerden dat het golfslagbad in De Blauwe Golf hogere "surfs" had dan deze kabbelgolfjes. Blijkbaar een verkeerde wind... Dus op naar New Plymouth! De surfstad met meerdere surfstranden! Bij Fitzroy Beach zat ook nog een surfschool. We boekten voor de nacht een camping aan het strand en zagen wederom sneu richting het water... Kitesurfers hadden wel lol, maar zonder kite was er niemand te bekennen. De surfschool konden we de volgende ochtend een bezoek brengen, maar van enige professie leek weinig te merken. Op de vraag of we het wel goed konden leren op deze golfjes was de opmerking dat elke dag een goede dag was om te leren surfen. Je kon bijvoorbeeld leren dat kleine golven of een bepaalde wind niet ideaal waren... We taaiden af... Blijkbaar was langs de Surfhighway eventjes geen goede wind, geen goede golven... We gaan verder! Mount Taranaki is namelijk een fantastische vulkaan die we steeds in ons vizier hebben gehad langs de Surfhighway. We draaien daarom de doodlopende weg op tot het informatiecentrum waar vanuit we wandelingen kunnen maken de berg op! Nadat we een pittige weg omhoog hebben geklommen, is het uitzicht het meer dan waard om zo te zweten! Fenominaal! Af en toe zaten we letterlijk in de wolken, maar als ze dan wegtrokken, dan kon je tot aan de kust zien en zag je hoe de vulkaan het landschap gemaakt had. Met een tussenstop om te slapen in Waitara, reden we naar onze volgende activiteit op de lijst: Black Water Rafting in de Waitomo Caves. Aangekomen in Waitomo Caves hebben we onze trip voor de volgende dag geboekt en zijn we bij de lokale General Store met restaurantje blijven hangen om eens even lekker biertjes te drinken in het zonnetje! We hadden er WiFi bij, eten bij, konden even bijbeppen met deze en gene thuis en nog wat dingetjes regelen via internet en zo was het een super relaxte dag die we afsloten bij een "Farmstay". Een prachtige eenvoudige camping tussen de varkens, paarden en konijnen. We troffen nog wat Nederlanders op de "Farmstay", waarmee we tips uitwisselden. De volgende dag troffen we ze weer. Zij kwamen net terug van het Black Water Raften toen wij onze wetsuits net hadden aangetrokken. Ze waren lyrisch! Dus dat beloofde wat! Toen wij onze wetsuits na het avontuur uitgetrokken hadden, kwamen we zelf tot de conclusie dat we al veel te veel verwend zijn. Wij hebben 250 meter geabseild in de Blue Mountains, canyoning gedaan waarbij we meters van de rotsen het water ingesprongen zijn, watervallen moesten trotseren, duizenden glowworms 's nachts langs een pad bij een camping in Picton gezien... Het Black Water Raften was leuk, maar haalde het gewoon niet bij al het andere... We gingen de grotten in, hadden een luchtband bij ons, dobberden in het donker door de grotten met om ons heen heel veel glowworms. We moesten in totaal van twee watervallen springen, achterover in onze band. Ze wilden vooraf niet zeggen vanaf hoe hoog. Dus dat vond ik nog wel spannend, maar eenmaal bij de watervallen stelde het -voor onze begrippen inmiddels- niet veel voor. Overigens: petje af voor Albert, voor onze vakantie keek hij een beetje zuur bij praatjes over raften door grotten... Voor de duvel niet benauwd, maar wel als diezelfde duvel in een grot zit... Maar Albert ging fluitend plat op de buik door het water bukkend voor de stalactieten, met als enige licht het lampje op de helm (én de glowworms!) Er was een weg terug, maar wel een lange... En die ging wel door een grot.... Dus we hebben beide deze vakantie wel recht op onze duvels afgelopen. Dus na het Black Water Raften vonden we het tijd worden voor White Water Rafting! De volgende bestemming na de Waitomo Caves zou Rotorua zijn, vanwege het vulkanische actieve gebied met zijn geisers. Onderweg naar Rotorua meteen even uitgezocht of we er ook konden raften. En ja hoor, de hoogst mogelijke waterval ter wereld die je (in ieder geval via een erkende commerciële maatschappij) kon raften ligt in Rotorua... En omdat we toch bezig zijn met de duvels naar de bek te rennen, ging ik ook meteen maar overstag naar een "Grade V" avontuur. Ik wilde graag beginnen met een "Grade III" en dan eventueel later een hogere, maar zo'n kans laat je niet liggen... Dus na een lange dag rijden deze in Rotorua meteen maar geboekt!