Kangaroo Island

6-1-2016

Na onze heerlijke halve liters koffie hebben onze semi-camper (Toyota RAV4) weer netjes ingepakt en zijn we richting Emu Bay gereden. Emu Bay stond zowat in Amsterdam al aan gegeven dus het beloofde veel goeds! Eenmaal aangekomen zagen we dat het inderdaad de moeite waard was om even een bezoekje te brengen en we konden zelfs met de auto het strand op. Nou zullen jullie vast denken, is dat niet gevaarlijk met al die mensen op het strand? Nee dat is niet gevaarlijk omdat er op de meeste stranden alleen maar vogels te vinden zijn. Na een kilometer hebben we de auto stil gezet en hebben we daar heerlijk alleen en op het strand geluncht. Daarna zijn we richting Penneshaw gereden waar we de volgende dag de ferry terug zouden nemen naar het vaste land. Eenmaal daar aangekomen troffen we buren van onze vorige camping. Hun advies was om onze laatste nacht op Kangaroo Island niet door te brengen in Penneshaw maar op Browns Beach om dat het daar "awesome", amazing en beautiful zou zijn. Wij besloten hun advies op te volgen en eenmaal daar aangekomen zag het er prima uit. Een nette camping met een keuken die uitzicht bood over het mooie strand. Wij besloten maar gelijk eten klaar te maken in de voorzieningen die de keuken bood... En daar ging het bij mij goed mis! Mijn goede vakantie humeur was na een half uur compleet de zee in gespoeld. Het volgende gebeurde: in de openbare keuken (die in het algemeen goed voor elkaar zijn) zit een hele mooie bakplaat die je gratis kan gebruiken maar die ongeveer 15 minuten nodig heeft om warm te worden. De bakplaat is zo gemaakt dat al het overtollige vet er in het midden uit kan lopen en in een opvangbakje komt zodat de plaat tamelijk schoon blijft. Tot zo ver geen probleem want in die opwarmtijd kon ik mooi de groente snijden. Toen ik daarmee klaar was besloot ik de deksel van de bakplaat open te maken. Eenmaal open kwam mij een grote donkerblauwe walm tegemoet en zag ik de plaat vol liggen met oud vet. Omdat het lekbakje onder de plaat vol zat begon het warme vet over te koken en de hele plaat lag vol met oud vet. De geur die dat meebracht was niet best... De geur is te vergelijken naar de eerste grote wc-beurt na een avondje goed stappen en die afgesloten is met een goede bak patat shoarma met heul veel saus... En dan de geur vermenigvuldigen x10. Na snel de kap weer over de bakplaat te hebben geplaatst en mijn humeur al iets was beschadigd besloten we dan ons eten maar klaar te maken op de kleine gaspitten die we in het begin van onze vakantie hadden gekocht. Ook dit was geen succes. Het waaide die avond nogal hard en de gaspitten konden dat niet aan. Tot overmaat van ramp bracht de wind ook heel veel zand met zich mee dat onze maaltijd de genade klap gaf en we dus alles weg konden gooien. Daarvoor heb ik onze lieve heer in de hemel een paar keer (op mijn manier) goed bedankt. Gelukkig was daar Wendy die voorstelde om maar een broodje te eten zodat we toch nog wat binnen kregen die avond. Maar ook toen ging het weer mis... Nadat Wendy al ons lunchspul had op gehaald uit de auto en ik in de keuken alles op had geruimd kwam de volgende verrassing. Er was in de lunchtas een rauw ei gebroken en veel van onze spullen zaten daardoor onder de ei... Ook daarvoor is onze lieve heer nogmaals een paar keer vriendelijk bedankt. Gelukkig bleef Wendy nog een beetje bij haar positieven en konden we, nadat ze (de pop) alles had schoongemaakt toch nog konden genieten van ons broodje. Daarna zijn we snel op bed gegaan voordat we nog een tegenvaller zouden krijgen.


Inmiddels zijn we net weer terug van een tripje outback... Verslag volgt snel!